Yalnız olmayı sevdiğimi sanardım, gerçekten yalnız kalmadan önce.
Hani öyle bir kaç saat tek başına oturmak değil kastım.
Yalnız kalmak.
Bir kalabalığın içinde tek başına kalmak.
Anneni kaybetmek gibi.
Sanki bir daha hiç olmayacakmış gibi.
Yalnız olmayı sevdiğimi sanardım, gerçekten yalnız olana kadar.
O kadar kolay değil.
29 Eylül 2010 Çarşamba
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder