neacı.

Güven nasıl bir şey ki;
Bir an da hiç tanımadığın birine onu armağan edersin.
Zaman önemli değil.
Kişi önemli değil.
Bir an da oluşu verir işte.
Doğru mu bu peki?
Doğru bu kadar acıtır mı?
Belki de yanlış olan 'güven duymak' değil de;
Yanlış olan birine 'güvenmek'.
'İnanmak'.
Nasıl engellenir ki bu?
Engellenemez ki.
Bir an da oluşu verir işte.
Güvenirsin ve ya güvenmezsin.
Ortası olmaz ki bunun .

Şimdi düşünüyorum da,
Güven hep boşa mı çıkartılır?
Birine ne kadar güvenirsen, o kadar yanılır mısın?
Ne kadar inanırsan, o kadar yıkılır mısın?
Anladım .
İnandığın doğruların 'hiç' olması ne acı .
Hiçlere değer vermek ne acı .
En kötüsü de güvendiğin için güven duygunu yitirmek .
Ne acı.
Şimdi tekrar güvenmek;
Okyanusta dalgalar gibi,
Gidip de gelememek gibi,
Görüp dokunamamak gibi,
Ne acı
Ne acı .